Stop met jezelf geweld aandoen
Geweld hoort nergens thuis, maar het echte project tegen geweld vindt in jezelf plaats. Wanneer je seksueel misbruik hebt meegemaakt, ben je opgegroeid met een groot geheim. Een geheim waarmee je jezelf veroordeelt. Waar jij je voor schaamt. Dat een zware wissel trekt op jouw leven. Zolang je erover zwijgt, doe jij jezelf geweld aan.
Je bent goed genoeg
De mens is niet perfect en dat hoeft ook helemaal niet. Je bent goed genoeg, precies zoals je bent. Het enige wat je hoeft te doen, is deze waarheid over jezelf herontdekken. De waarheid is dat jij niet degene bent die iets fout heeft gedaan. De schuld voor het misbruik mag je terugleggen bij de pleger.
Je hoeft je niet te schamen
De schaamte die je voelt hoort bij de misbruiker thuis. Die daad van geweld, het overweldigen van jou als kind, is niet aan jou aan te rekenen. Omdat de misbruiker meestal groter en ouder is dan jij, kun jij je niet verdedigen.
Je mag jezelf verdedigen
De waarheid mag gezegd worden, je mag jezelf verdedigen. Je mag het geheim doorbreken en jouw waarheid spreken. Dat je daarbij vaak ontkenning ontmoet, maakt jouw waarheid niet minder waar. Door te gaan staan voor je eigen waarheid, doorbreek je de cyclus van geweld. Het geweld dat je tegen jezelf hebt gericht.
Morele verontwaardiging
Kindermisbruik is fout. Het is een daad van geweld tegen de meest kwetsbaren. Het lijkt een open deur, maar ook die moet soms ingetrapt worden. De daders van seksueel kindermisbruik verdienen het om gestraft te worden. Ook als ze daarnaast goede dingen doen. Ook als ze jouw vader of moeder zijn.
Nee zeggen tegen wat verwerpelijk is
Tussen het goede en het kwade doen, bestaat een moment van keuze. Een dader van seksueel misbruik heeft een immorele keuze gemaakt. De keuze om zich niets aan te trekken van de morele plicht om kinderen te beschermen en de keuze om zijn of haar eigen belang voorop te stellen. Daarmee maakt hij of zij een keuze voor het kwade.
Maar is de dader veroordelen dan geen geweld?
Dan moeten we kijken naar wat de definitie van geweld is, met name het verschil tussen geweld en zelfverdediging. Geweldpleging is wanneer iemand begint. Degene die het initiatief neemt, is degene die geweld pleegt. Als het gaat om seksueel kindermisbruik is dat altijd de pleger (als je denkt dat dit niet zo is, geloof je de leugens die plegers vertellen). Degene die ’terugslaat’ is geen geweldpleger, maar verdedigt zich. Dat is de natuurlijke wet.
Verdediging is geen geweld
Jezelf verdedigen is geen geweld. Je hebt het recht om jezelf te verdedigen tegen geweld en dat recht kan niemand je afnemen. Daarmee is het vanzelfsprekend dat je het recht hebt om je tegen de dader te verdedigen met alles wat er nodig is om de dader te doen stoppen.
Stop met jezelf geweld aan doen
Geef jezelf toestemming om boos te zijn. Je bent terecht boos en je hebt het volste recht om nee te zeggen tegen de misbruiker(s). Het is gezonder om je boosheid te uiten en te richten op de dader, dan je boosheid binnen te houden en tegen jezelf te richten. Wat je doet als je jouw boosheid uit is: stoppen met jezelf geweld aan te doen.
En vergeving dan?
Er bestaat alleen vergeving als er sprake is van oprechte spijt. Oprechte verontschuldiging. En dat kan alleen ontstaan als de dader aangesproken wordt op zijn of haar verantwoordelijkheid voor de keuzes die hij of zij heeft gemaakt. Oprechte verontschuldigingen kunnen alleen plaatsvinden als de dader zich ten volle beseft wat hij of zij fout heeft gedaan. Daarvoor is het nodig dat jij je uitspreekt. Dat jij alle pijn en ellende, alle boosheid naar buiten brengt.
Loslaten kan wel
Niet elke dader zal tot besef komen en oprechte spijt betuigen. Helaas volharden sommige mensen in het kwade. Dat betekent niet dat je energetisch altijd aan de dader vast zult zitten. Je kunt die band eenzijdig verbreken door simpelweg het draadje door te knippen. Maar dit kan pas als je al je boosheid, al je schaamte en jouw hele waarheid hebt gevoeld en omarmd. Dan verschrompelt dat draadje vanzelf en merk je bijna achteloos op dat de dader niet langer belangrijk voor je is.
In de vorige blog vertelde ik, hoe ik de schuld op mij nam, voor het feit dat ik er was en hoe ik daardoor steeds meer van mijzelf vervreemdde.