Tag archieven: gastblog

Gastblog Marjolein: De reünie

Geplaatst op door
4

Vaste blogger, MarjoleinGastblog Marjolein: De Reünie

Op zondag 19 maart 2015 was het programma ‘De Reunie’ met Thérése Bravenboer op de televisie. Op maandag wanneer de week weer begonnen is en iedereen op Curaçao elkaar een goede week wenst (bon siman!), kijk ik. Deze keer met extra interesse. Op facebook had ik de aankondiging al voorbij zien komen. Seksueel misbruik is het thema.

Confrontatie

Ik confronteer mezelf met de verhalen van Geertje en Thérése. Het programma raakt niet alleen aan, het raakt. Het is als het vallen van een druppel in een meer. De kringen die ontstaan vanuit die éne druppel, zorgen voor een groot effect. Met dichtgeknepen en rauwe keel luister ik naar hun heftige verhalen die bij mij onmiddellijk een onbeschrijflijk gevoel teweegbrengen. Het doet pijn door de herkenbaarheid.

Verwarring en onrust

Thérése Bravenboer werkt aan Project Unbreakable, waar mensen met ervaringen van seksueel misbruik en geweld openlijk, met uitspraken van de daders, op de foto gaan. Het levert een bijdrage aan het helen, ook voor mij. Ondanks dat ik niet op de foto sta met een uitspraak in handen. Het doet me nadenken en voelen. In eerste instantie roept het project verwarring, vragen en onrust op.

  • ”Wat zei hij altijd tegen mij?”
  • “Wat nou als ik het me niet meer herinner?
  • “Waar heb ik al die herinneringen opgeslagen? Het is zo onduidelijk en vaag.”
  • “Is het dan niet gebeurd? Heb ik het allemaal verzonnen?”
  • “Heb ik niet de aanleiding gegeven? Was ik niet zelf de dader?”

Waarom?

Onze omgeving worstelt vaak met die laatste vragen. Ik herinner me heel goed wat mijn moeder, waarschijnlijk uit onmacht, zei toen het seksueel misbruik uitkwam. “Waarom heb je niets gezegd?” Dat waren dezelfde woorden, die mijn oudere zus zei, om aan te geven dat ik het misbruik bij mijn zusje had kunnen voorkomen. Alsof ik een dader was, alsof ik me moest schamen. En dat deed ik en dat doe ik nog steeds.

Schaamte

Schamen omdat het gebeurd was. Schamen omdat ik het niet kon voorkomen bij mezelf en bij mijn zusje. Schamen omdat ik bang ben dat ik ooit iemand iets aan zou kunnen doen, wat hetzelfde effect geeft als het seksueel misbruik van mijn broer bij mij. Schamen omdat mijn familiaire omgeving me vaak genoeg erop wijst dat ik me moet schamen, omdat ik “IK” ben. Schamen omdat ik open zou willen zijn over het seksueel misbruik, maar mijn familie zwijgt grotendeels. Het is te stil. Schamen omdat ik gevoelig ben voor lawaai, drukte, geuren, aanrakingen en pesterijen. Schamen omdat, omdat…..en zo kan ik nog duizend en één dingen schrijven over mijn gevoelens van schaamte.

Inzicht

Thérése bracht me, al pratende met Patrick Lodiers, een heel groot inzicht over het gevoel van schaamte. Mijn dank hiervoor. Ik hoef me niet te schamen. Het misbruik is namelijk niet van mij. De dader is geen monster. Het is een mens, die vreselijk verkeerde dingen heeft gedaan. En dus is het seksueel misbruik van mijn broer. Van niemand anders! Dit inzicht heeft voor een rustig gevoel gezorgd. Niet alleen rust, maar ook acceptatie. Acceptatie dat ik van waarde ben en dat ik kan en mag praten zonder me te schamen voor wie ik ben. Ik krijg nu een stukje van mijn stem terug!

Related posts:

  1. Ik wil er (niet) bij horen! Gastblog Marjolein
  2. Gastblog Marjolein: Het zwijgen doorbreken
  3. Nieuwe vaste gastblogger stelt zich voor: Marjolein
  4. Bevalling na seksueel misbruik, blog van Marjolein

Nieuwe gastblogger: Alice stelt zich voor

Geplaatst op door
Beantwoorden

Alice, gastbloggerGastblogger Alice stelt zich voor

Ik ben Alice. 47 jaar jong en 16 jaar gehuwd met een schat van een man. Ik heb twee volwassen kinderen uit mijn eerste huwelijk, en twee lieve kleinkinderen, die twee-en-een-half en vijf jaar oud zijn. Samen met mijn huidige man heb ik geen kinderen. Tot ons groot verdriet zullen die er om medische redenen ook niet komen.

Mijn Belgische roots

Ik groei op in het Belgische Limburg in een arbeidersgezin, in een klein dorpje aan de taalgrens met Wallonie. Mijn moeder is Vlaamse en mijn vader Franstalig. Ze leren elkaar kennen als mijn moeder 17 jaar is, mijn vader is dan 20 jaar. In september 1967 trouwen ze en 2 maanden later word ik geboren. Mijn moeder ontkent in alle talen dat haar zwangerschap de reden is dat zij trouwen.

Reislust en Avontuur

Mijn man en ik hebben een drang naar avontuur. Dit brengt ons in de loop van de jaren naar verschillende landen. We wonen in Schotland, Engeland en uiteindelijk vinden we ons vaste stekkie in Frankrijk. Ik werk mee in de zaak van mijn man, die tandarts is. Ik ontvang de patiënten. Het voelt veilig.

Iets begint te kriebelen

Tijdens mijn helingsproces begint er iets te kriebelen en hoe minder ik het nodig heb mezelf te verschuilen achter mijn man, hoe meer de drang groeit om iets voor mezelf te gaan doen. Ik wil met mijn verhaal, mijn geschiedenis, mensen helpen.

Waarom ik schrijf

Een van de redenen dat ik schrijf, is om de mythe dat je levenslang hebt als je seksueel misbruikt bent, te helpen doorbreken. Ik hoop zoveel mogelijk lotgenoten te bereiken met de boodschap dat er wel degelijk leven na seksueel misbruik is. Bloggen is een fijne oefening die mij handige tips kan opleveren voor het schrijven van mijn boek. Ik schrijf dit boek om anderen te laten lezen dat helen echt kan. Voor mezelf is het boek een mooie afsluiter van mijn therapie.

Mijn plannen voor de toekomst

In oktober 2015 ben ik klaar met mijn opleiding “coaching” en ga ik mijn eigen praktijk openen, ook begin ik dan een opleiding NLP en hypnotherapie. In de toekomst wil ik met vrouwengroepen gaan werken. Momenteel werk ik ijverig aan mijn boek, waarin ik mijn belevingen van het seksueel misbruik beschrijf, maar meer nog: mijn helingsproces. Al te vaak wordt nog geroepen en beaamt dat helen van seksueel misbruik een bijna onmogelijk klus is. Met mijn boek wil ik bijdragen aan het doorbreken van deze negatieve gedachtegang.

Mijn ervaringen met seksueel misbruik

Op mijn zesde word ik voor het eerst seksueel misbruikt door een oom. Zijn zoon volgt zijn voorbeeld en ook hij begint mij te misbruiken, alleen het tijdstip waarop is uit mijn geheugen gewist. Het seksueel misbruik met mijn neef houdt op als hij zijn huidige vrouw leert kennen. Ik ben dan elf jaar. Het seksueel misbruik neemt alle denkbare vormen aan. Mijn oom prostitueert mij zelfs en op 13-jarige leeftijd raak ik zwanger. Er wordt een illegale abortus uitgevoerd. Als ik 14 ben besluit ik dat het genoeg is geweest. De laatste keer dat hij mij probeert te misbruiken, verweer ik mij. Ik bijt en stamp hem. Daags nadien vertel ik alles aan mijn moeder.

Dat is het begin van een lange en pijnlijke zoektocht naar mezelf …

Related posts:

  1. Nieuwe vaste gastblogger stelt zich voor: Marjolein
  2. Nieuwe gastblogger stelt zich voor: Rija van der Sluiszen
  3. Nieuwe (vaste) gastblogger stelt zich voor: Marja
  4. Nieuwe gastblogger stelt zich voor: Melissa

Nieuwe vaste gastblogger stelt zich voor: Marjolein

Geplaatst op door
6

Wie ben ik?

Vaste blogger, Marjolein‘Wie ben ik?’ vraag ik mezelf de laatste tijd in vlagen wel eens af. Ik kan jullie feiten vertellen, zoals mijn naam (Marjolein), mijn leeftijd (36 jaar)  en mijn beroep (orthopedagoog). Alleen als ik bij de feiten blijf steken, weten jullie eigenlijk nog steeds niet zo veel van mijn binnenste ‘ik’. Ik wil dat veranderen, want het zit zo:

Ik sta op een kruispunt

  • Waar ga ik heen?
  • Wie wil ik zijn?
  • Wat wil ik met mijn leven en in mijn werk?
  • Wat moet ik doen om echt te helen?
  • Wanneer ben ik sterk genoeg om alles achter me te laten?

Een storm van vragen, waar ik het antwoord nog niet op heb. Denken verlamt mij, net als het seksueel misbruik van mijn broer mij verlamd heeft. Dit vind ik al ontzettend eng om op te schrijven. Dan staat het er, net zoals deze flashback op mijn netvlies is blijven hangen:

‘Mijn broer betast mij. Ik verlies mijzelf, mijn stem en wie ik ben. Ik wil het niet voelen en ik stop mijn gevoel heel diep weg.’

Juist het voelen komt nu in in alle heftigheid terug. Weer sta ik te midden van een storm. Moet ik vechten, vluchten of bevriezen? Ik heb alle drie gedaan en het werkt allemaal niet, omdat ik bij alle drie de keuzes mezelf tekort doe.

Een vierde keuze

Wat nu als ik een vierde keuze kan maken?

  • Zonder dat ik me druk maak over andere mensen en wat ze van me vinden, hun goedkeuring of afkeuring
  • Zonder dat ik me schuldig voel bij keuzes die ik voor mezelf maak
  • Zonder dat ik het gevoel krijg mezelf voorbij te racen

Volgens mij ben ik niet de enige, die op zo’n kruispunt of midden in zo’n storm staat. Volgens mij heb ik veel gemeen met anderen om me heen, maar ik durf mezelf vaak niet te laten zien, met alles wat er in mij gebeurt. Daarom weten mensen dit niet van mij. Daarom weet ik eigenlijk niet wat ik gemeenschappelijk heb met anderen. Ik wil schrijven om mijn eigen mening, gedachten en gevoelens op papier te zetten.

Ik ben echt

Ik heb genoeg te vertellen, genoeg te delen, genoeg om over te denken, genoeg om over te praten, discussiëren of gewoonweg genoeg om over te lezen. Ik neem mijn stem terug! Ik ben (er) echt!

Warme groet,

Marjolein

Related posts:

  1. Nieuwe (vaste) gastblogger stelt zich voor: Marja
  2. Nieuwe gastblogger: Alice stelt zich voor
  3. Nieuwe gastblogger stelt zich voor: Rija van der Sluiszen
  4. Nieuwe gastblogger stelt zich voor: Melissa

De vraag van M: Kun je ook helen als je geen concrete herinneringen hebt?

Geplaatst op door
1

Kun je ook helen als je geen concrete herinneringen hebt?

Deze vraag werd me, min of meer, gesteld via de website. De eigenlijke vraag was of M. iets aan mijn boek zou hebben, ondanks dat M. geen concrete herinneringen heeft, alleen vage nare gevoelens, geen beelden maar wel emoties. Dit was naar aanleiding van de zelftest, waar M. heel veel van de problemen kon aanvinken. Kan dat? Kun je helen van seksueel misbruik, ook als je niet precies weet wat er is gebeurd?

Weinig of geen herinneringen hebben komt vaak voor

De hersenen van kinderen zijn nog niet af. Traumatische gebeurtenissen, zoals seksueel misbruik op jonge leeftijd kunnen de vorming van de ‘juiste’ neurologische verbindingen verstoren. Het lijkt er op dat dit met name het goed opslaan van herinneringen kan bemoeilijken. Emoties, beelden en geluiden worden bijvoorbeeld los van elkaar opgeslagen. Daardoor kun je er minder gemakkelijk bij.

Eigenlijk zijn er geen herinneringen weg

De herinneringen zijn verkeerd weggezet, maar echt niet opgeslagen zijn herinneringen bijna nooit, zeker niet als ze gepaard gaan met heftige emoties, zoals in het geval van seksueel misbruik vaak het geval is. Vergelijk het met een doos die je in de kelder zet, zonder een label erop. In een hoekje onder het stof. Pas bij een verhuizing kom je die weer tegen en dan verbaas je je erover dat je dat allemaal nog hebt.

Moet je herinneringen weer opgraven?

Of je herinneringen weer moet opdiepen, daarover verschillen therapeuten van mening. Regressietherapeuten bijvoorbeeld zien veel baat bij het herbeleven en transformeren van wat er in het verleden is gebeurd, terwijl anderen dit als hertraumatiserend zien. Veel desensitatie-therapieën (EMDR, Imaginaire Exposure, Traumatherapie) gebruiken beelden en herinneringen als werkmateriaal en zijn dus minder geschikt als je die niet hebt. Uiteindelijk is de vraag die alleen jij zelf kunt beantwoorden: ‘Kan ik leven met het niet weten?’

Kun je leven met het niet weten?

Ik denk dat je heel goed kunt leven zonder te weten wat er precies is gebeurd, mits het niet te veel invloed heeft op je huidige leven. Heb je er vrede mee dat je het niet weet en wellicht nooit zult weten, dan kun je alsnog kijken welke invloed het verleden heeft op vandaag. Een goed begin is dan inderdaad mijn boeken te lezen. Er zijn vele vragen die je jezelf kunt stellen, waar ik in mijn boeken aandacht aan besteed:

  • Wat hoort er allemaal bij seksueel misbruik?
  • Welke therapieën zijn er?
  • Wat wil jij bereiken met de therapie die je kiest?
  • Wanneer is het af?

Een laatste gedachte: Wat als je níet seksueel misbruikt blijkt?

Stel je voor dat je gaat helen en je komt er achter dat je niet seksueel misbruikt bent (maar op een andere manier getraumatiseerd)? Ook dan is het zinvol om in elk geval het eerste boek, ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij’ te lezen. De thema’s die bij seksueel misbruik spelen zijn niet uniek aan de ervaring van seksueel misbruik. Dat betekent niet dat je er geen last van hebt en de manieren om te helen zijn vaak hetzelfde.

 

Related posts:

  1. Is het ook seksueel misbruik als je geen nee hebt gezegd?
  2. De vraag van Ivonne: Gonnie’s reactie
  3. Vage herinneringen van seksueel misbruik
  4. De vraag van Ivonne: reactie van Desirée