‘When you hurt under the surface
Like troubled water running cold
Well time can heal but this won’t’
– uit Before you go van Lewis Capaldi

Verborgen

Mijn hoofd is soms een chaos waar ik geen grip op krijg. Herinneringen verbergen zich. Ze verstoppen zich op plekken waar ik het bestaan niet van weet, maar helemaal verdwenen zijn ze nooit. Soms triggert er iets, waardoor herinneringen en emoties omhoog schieten. Ze verlaten hun zorgvuldig toegedekte plekje onder de oppervlakte en bevinden zich voor even vol in het zicht.

Trigger

Mijn moeder zegt iets tegen me en opeens ben ik niet meer de volwassene, maar een bang klein meisje. Ik zie mezelf als klein meisje bij het winkelcentrum. Ze dreigt om me achter te laten, daar bij de winkels, voor mijn gevoel ver van huis. Ik raak in paniek en weet niet meer wat ik moet doen. Ik huil en ben bang. De dreiging is er vaker, als ze me vervelend vindt of als ik niet precies doe wat ze zegt. Ze gebruikt het af en toe nog steeds, maar tegenwoordig weet ik dat het alleen maar woorden zijn om haar zin te krijgen. Maar het kleine bange meisje weet dat niet.

Vergeet me niet

En dan, net zo snel als de herinneringen omhoog kwamen, zijn ze ook weer verdwenen. Ver weg en onaanraakbaar. Het lijkt veiliger zo, maar dat is het niet. Verborgen herinneringen woekeren voort, verwoesten zonder dat ik het door heb. Toch voel dat ik er iets kapot is. Aangetast. Als een litteken dat pijn doet als je het aanraakt, zonder dat ik me kan herinneren dat daar ooit een wond heeft gezeten. Alsof een klein meisje zachtjes roept: “vergeet me niet”.

Zichtbaarheid

Heel voorzichtig komen er nu af en toe een verborgen herinneringen omhoog. Ze turen boven de oppervlakte uit en verdwijnen vervolgens weer in de onwetendheid. In de korte periode dat ze zichtbaar zijn, doe ik mijn best om ze niet meer te negeren. Ik probeer ze zoveel mogelijk de ruimte te geven die ze verdienen, die het kind dat ik toen was verdient.

Klein meisje

Herinneringen kunnen pas helen als ik ze daadwerkelijk kan zien, niet als ze zich onder de oppervlakte verstoppen. Tijd heelt de vergeten wonden niet. Want wat vergeten is, is niet verdwenen. Ik weet niet of zich nog meer dingen verbergen in mijn hoofd en ik weet ook niet of ik daar ooit achter zal komen, maar ik weet wel dat ik mijn best zal doen om er te zijn voor het kleine meisje dat ik was, waar ze ook mee zit.

Uitnodiging Dag van het Misbruikte Kind 19-9-2020

Op zaterdag 19 september 2020 organiseert Stichting Revief voor mensen die in hun kindertijd seksueel misbruikt zijn, ‘de Dag van het Misbruikte Kind’. Je bent van harte uitgenodigd voor deze lotgenotendag.

Programma

Miranda Freriks verzorgd deze keer lezing in de ochtend. Zij is vorig jaar te zien geweest in de documentaire ‘Niets aan de hand’, waarin zij op uiterst beheerste doch confronterende wijze het gesprek met haar dader aan is gegaan.

De ochtend wordt afgesloten met het vaste kennismaking ritueel waarbij stil wordt gestaan bij het kind in ons. Na de lunch is er keuze uit diverse workshops.

Hou de Facebookpagina in de gaten voor meer informatie over alle activiteiten op deze dag!

Locatie; Landgoed De Horst, De Horst 1, 3971 KR Driebergen.

Aanmelden kan – liefst voor 8 september – via https://revief.nl/dag-van-het-misbruikte-kind-2020/

Stop met jezelf geweld aandoen

Geweld hoort nergens thuis, maar het echte project tegen geweld vindt in jezelf plaats. Wanneer je seksueel misbruik hebt meegemaakt, ben je opgegroeid met een groot geheim. Een geheim waarmee je jezelf veroordeelt. Waar jij je voor schaamt. Dat een zware wissel trekt op jouw leven. Zolang je erover zwijgt, doe jij jezelf geweld aan.

Je bent goed genoeg

De mens is niet perfect en dat hoeft ook helemaal niet. Je bent goed genoeg, precies zoals je bent. Het enige wat je hoeft te doen, is deze waarheid over jezelf herontdekken. De waarheid is dat jij niet degene bent die iets fout heeft gedaan. De schuld voor het misbruik mag je terugleggen bij de pleger.

Je hoeft je niet te schamen

De schaamte die je voelt hoort bij de misbruiker thuis. Die daad van geweld, het overweldigen van jou als kind, is niet aan jou aan te rekenen. Omdat de misbruiker meestal groter en ouder is dan jij, kun jij je niet verdedigen.

Je mag jezelf verdedigen

De waarheid mag gezegd worden, je mag jezelf verdedigen. Je mag het geheim doorbreken en jouw waarheid spreken. Dat je daarbij vaak ontkenning ontmoet, maakt jouw waarheid niet minder waar. Door te gaan staan voor je eigen waarheid, doorbreek je de cyclus van geweld. Het geweld dat je tegen jezelf hebt gericht.

Morele verontwaardiging

Kindermisbruik is fout. Het is een daad van geweld tegen de meest kwetsbaren. Het lijkt een open deur, maar ook die moet soms ingetrapt worden. De daders van seksueel kindermisbruik verdienen het om gestraft te worden. Ook als ze daarnaast goede dingen doen. Ook als ze jouw vader of moeder zijn.

Nee zeggen tegen wat verwerpelijk is

Tussen het goede en het kwade doen, bestaat een moment van keuze. Een dader van seksueel misbruik heeft een immorele keuze gemaakt. De keuze om zich niets aan te trekken van de morele plicht om kinderen te beschermen en de keuze om zijn of haar eigen belang voorop te stellen. Daarmee maakt hij of zij een keuze voor het kwade.

Maar is de dader veroordelen dan geen geweld?

Dan moeten we kijken naar wat de definitie van geweld is, met name het verschil tussen geweld en zelfverdediging. Geweldpleging is wanneer iemand begint. Degene die het initiatief neemt, is degene die geweld pleegt. Als het gaat om seksueel kindermisbruik is dat altijd de pleger (als je denkt dat dit niet zo is, geloof je de leugens die plegers vertellen). Degene die ‘terugslaat’ is geen geweldpleger, maar verdedigt zich. Dat is de natuurlijke wet.

Verdediging is geen geweld

Jezelf verdedigen is geen geweld. Je hebt het recht om jezelf te verdedigen tegen geweld en dat recht kan niemand je afnemen. Daarmee is het vanzelfsprekend dat je het recht hebt om je tegen de dader te verdedigen met alles wat er nodig is om de dader te doen stoppen.

Stop met jezelf geweld aan doen

Geef jezelf toestemming om boos te zijn. Je bent terecht boos en je hebt het volste recht om nee te zeggen tegen de misbruiker(s). Het is gezonder om je boosheid te uiten en te richten op de dader, dan je boosheid binnen te houden en tegen jezelf te richten. Wat je doet als je jouw boosheid uit is: stoppen met jezelf geweld aan te doen.

En vergeving dan?

Er bestaat alleen vergeving als er sprake is van oprechte spijt. Oprechte verontschuldiging. En dat kan alleen ontstaan als de dader aangesproken wordt op zijn of haar verantwoordelijkheid voor de keuzes die hij of zij heeft gemaakt. Oprechte verontschuldigingen kunnen alleen plaatsvinden als de dader zich ten volle beseft wat hij of zij fout heeft gedaan. Daarvoor is het nodig dat jij je uitspreekt. Dat jij alle pijn en ellende, alle boosheid naar buiten brengt.

Loslaten kan wel

Niet elke dader zal tot besef komen en oprechte spijt betuigen. Helaas volharden sommige mensen in het kwade. Dat betekent niet dat je energetisch altijd aan de dader vast zult zitten. Je kunt die band eenzijdig verbreken door simpelweg het draadje door te knippen. Maar dit kan pas als je al je boosheid, al je schaamte en jouw hele waarheid hebt gevoeld en omarmd. Dan verschrompelt dat draadje vanzelf en merk je bijna achteloos op dat de dader niet langer belangrijk voor je is.