Grenzen: geen nee kennen

Seksueel misbruik heeft invloed op hoe je met grenzen omgaat. Doordat jouw grenzen niet gerespecteerd zijn op jonge leeftijd, leerde je onvoldoende om op te komen voor jezelf. Het had toch geen zin om te zeggen dat je iets niet wilt: de ander had de macht. Maar daarnaast heb je niet geleerd om de grenzen van anderen te respectern. Er zijn dus twee manieren waarop je het gebrek aan grenzen tegen kunt komen in je leven.

Je eigen grenzen niet kennen

Als je weinig gelegenheid hebt gehad om je eigen grenzen aan te geven, omdat ze toch met voeten getreden werden, had het ook weinig zin om je grenzen te verkennen of ontwikkelen. Soms weet je letterlijk niet meer wat je wel of niet wilt. Gewoon, omdat je daar te weinig ervaring mee hebt. Gelukkig kun je dat op latere leeftijd inhalen, al kost dat vaak wel enige moeite.

Willoosheid

Je hebt de kans niet gehad om je eigen grenzen te ontwikkelen. Je wordt dan in feite willoos. Als iemand zegt we gaan linksaf ga je links, zegt hij/zij rechts dan ga je rechts. Je leeft als het ware op de automatische piloot. Wat je zelf leuk en fijn vindt, dat weet je niet. Als je als kind al willoos gemaakt bent, heb je vaak als volwassene ook weinig inzicht in wat je wilt. Je doet maar wat je denkt dat er van je verwacht wordt.

Effecten als kind en als volwassene

Als kind ben je dan volgzaam, gehoorzaam. Het soort kind waarvan mijn moeder zou zeggen: “Da’s zo’n lief kind, je hebt er geen kind aan.” Ook als volwassene laat je de anderen voor je beslissen. Dat klinkt acceptabel, misschien zelfs gemakkelijk. Maar als je dat een poosje geleefd hebt, werkt het tegen je levensgeluk. Je gevoelens over wat je wel en niet fijn vindt in het leven zijn zo diep weggestopt dat je leven leeg is. Depressief, doods.

De andere kant: De grenzen van de ander niet kennen

Een ander gevolg kan zijn dat je de grenzen van de ander niet (h)erkent en respecteert. Dat kan een soort keuze zijn: “Als mijn grenzen er niet toe deden, waarom zou ik dan die van een ander respecteren”. Meestal ben je niet eens bewust dat je over een grens gaat. Je ziet eenvoudigweg niet waar de grenzen van de ander lopen; je hebt er geen antenne’s voor ontwikkeld. Dat ‘nee’ gewoon ‘nee’ kan betekenen komt niet eens in je op: je hebt daar geen ervaring mee.

Problemen door gebrek aan grenzen

Het is niet moeilijk om te bedenken hoe je hiermee in de problemen kunt komen. Als je zelf niet aan het stuur zit van je leven, hangt het vooral af van in welke omgeving je verkeert of het goed met je gaat. Doordat je weinig kennis hebt van grenzen en hoe je die kunt voelen en bewaken, kom je vaker dan gemiddeld in situaties die opnieuw tot misbruik kunnen leiden. Of als je geen respect hebt voor de grenzen van anderen, kom je vaker dan gemiddeld in conflict. Van de ene ruzie val je in de andere, zonder echt te begrijpen dat jij daar zelf een rol in hebt.

Patronen als gevolg

Je ziet vaak een patroon van herhaald slachtofferschap bij seksueel misbruik. Afhankelijk van je omgeving kun je in de problemen komen met drank en drugs, geweld of grensoverschrijdend seksueel gedrag.  Maar je kunt ook gewoon je in allerlei bochten wringen om het anderen naar de zin te maken, zonder enige rekenschap te geven aan wat jij eigenlijk wilt. Omgekeerd kan het zijn dat je alleen je eigen zin doordrijft, zonder rekening te houden met anderen. Of dat je zelf grensoverschrijdend gedrag vertoont op allerlei gebied.

Leren voelen waar de grens loopt

Leren om je grens te voelen en van daaruit leren om je grens ook te stellen, is een belangrijke stap in het helen van seksueel misbruik. De eerste keer dat je nee zegt is zowel doodeng als een enorme bevrijding. Leren om naar je gevoel te luisteren is stap één. Je lichaam is daarbij de beste bron van informatie. Als je leert letten op de spanning in je lijf, krijg je veel informatie over je grenzen.

Zonder nee is er ook geen ja

Pas als je gaat ervaren dat jouw nee er mag zijn, kun je ook volmondig ergens ja op zeggen. Dan heb je jouw zelfbeschikkingsrecht heroverd en daarmee ben je een stapje dichter bij jezelf gekomen. Je zit weer aan het stuur van je eigen leven. Pas wanneer je de grens van de ander gaat herkennen en erkennen kom je werkelijk in relatie met een ander. Dan verdwijnt een groot deel van de ruzie uit je leven. Je komt in contact met de ander, in plaats van steeds maar te vechten voor jezelf.

Wil jij aan de slag met grenzen?

Om te leren grenzen aan te geven is bijvoorbeeld lichaamsgerichte therapie heel geschikt. Ook inzicht in wat jou beweegt, kan helpen om hier beter mee om te leren gaan. Therapeuten die weten wat er speelt bij seksueel misbruik vind je op: Hulpverlening na seksueel misbruik

Eerst meer lezen over helen van seksueel misbruik? In onze boekenwinkel vind je veel informatie.

De ervaringsdeskundige hulpverlener

Voordelen van de ervaringsdeskundige bij seksueel misbruik

Als je werkzaam bent als coach, therapeut of begeleider bij seksueel misbruik dan is het een voordeel als je ervaringsdeskundige bent. Immers, je hebt ervaring met hoe het is, een aantal dingen kun je vanzelfsprekend begrijpen en ook voor de klanten is het prettig om te weten dat je niet zo snel zult schrikken van wat ze vertellen. Je hebt een vergelijkbaar pad gelopen om te helen van seksueel misbruik en kent de valkuilen en triggers waar iemand tijdens zijn proces tegen aan kunt lopen.

Risico’s van de ervaringsdeskundige

Ervaringsdeskundigheid heeft ook risico’s. Een van de gevaren is dat je te veel gaat invullen hoe iets voor de ander is. Open kijken en luisteren naar hoe iemand het seksueel misbruik ervaren heeft, is van groot belang. Jouw ervaring hoeft niet hetzelfde te zijn als die van je klant.

De valkuil van ‘Ik snap het al’

Het is vaak noodzakelijk dat een klant zijn of haar verhaal een keer helemaal mag vertellen. ‘Ik snap het al’ is dan een remmende factor. Het vraagt om geduld en ruimte voor die ander om op zijn of haar eigen manier het verhaal te doen.

Eigen pijn eerst

Het is heel belangrijk om ook jezelf goed in de gaten te houden. De verhalen van de ander kunnen jou raken op plaatsen waar jij nog pijn hebt. Dan is het van belang dat je goed voor jezelf zorgt en dat je voor jouw pijn een beroep kunt doen op een supervisor of intervisor.

De ervaring van de cliënt is uniek

Uiteindelijk is de zoektocht van therapie: Wat heb je nodig om de draad van je leven weer op te pakken? Hoe jij het seksueel misbruik hebt beleefd is daarin maatgevend. Als slachtoffer ben je de expert van je eigen trauma. Niemand heeft die unieke combinatie van eigenschappen en ervaringen, ook niet de ervaringsdeskundige hulpverlener.

Eigen oordeel opschorten

De professional dient zijn of haar eigen oordeel, over wat seksueel misbruik wel en niet is, buiten te laten staan en echt te luisteren naar de emotionele lading die deze ervaringen hebben voor de overlever zelf. Daarbij mag je eigen verhaal nooit in de weg staan. Op basis van je eigen ervaringen weet je echter wél vaak de juiste vraag te stellen. Je hoort als het ware eerder wat er (nog) niet gezegd wordt.

Je eigen ervaringen voldoende helen

Als ervaringsdeskundige hulpverlener is het daarnaast belangrijk dat je jouw eigen ervaringen voldoende geheeld hebt, alvorens jouw hulp aan een ander aan te bieden. Een hulpmiddel hierbij is de zelftest waarmee je kunt nagaan of je daarin nog iets te doen hebt. Voor veel mensen ook een eye-opener ‘Hoort dat er ook bij?’

Helen van seksueel misbruik door Ivonne MeeuwsenWil jij hulp bieden na seksueel misbruik?

Ben jij ervaringsdeskundig en twijfel je of je voldoende bagage hebt om hulp te bieden? Wil je meer bagage, kennis, feedback en ervaring opdoen in wat er nodig is om verantwoord hulp te bieden? Dan is mijn boek en opleiding wellicht een goed vertrekpunt. De basisopleiding hulp bieden na seksueel misbruik geeft je een goede basis.

Je kunt het boek hier bestellen

#MeToo en #ikluister

De slachtofferrol

Steeds als er een keer aandacht is voor seksueel misbruik in de media, komt er geheid een reactie die neerkomt op ‘Je moet niet zo in de slachtofferrol blijven hangen.’ Dat lijkt een gezond advies, immers niemand wil als klagerig overkomen en in een soort levenslange slachtofferpositie staan. Toch is dit advies niet zo gezond als het overkomt.

Timing is belangrijk

Het lastige aan dit advies is onder meer de timing. Op het moment dat mensen hun verhaal beginnen te vertellen, zoals nu bij #MeToo, wordt het een dooddoener. Het zegt: genoeg hierover! Eigenlijk vertelt het de spreker dat hij of zij niet gehoord is in het slachtofferschap, maar dat het een zeikerd is. Het is al zo lang geleden, houdt er maar over op.

Er zit een valse vooronderstelling in

In het advies zit een valse vooronderstelling, namelijk dat degene aan wie dit gericht is, in de slachtofferrol zit. Vastzit zelfs. Die vooronderstelling heeft bovendien de moeilijkheid dat het lastig is om je er tegen te verweren. ‘Ja maar, ik ben toch slachtoffer’ klinkt immers zwak en klagerig. Toch is erkenning van je slachtofferschap belangrijk, want daarmee krijg je erkenning voor wat je is aangedaan.

In de verdediging gedrukt

Zo plaatst de zin: ‘Je moet niet zo in de slachtofferrol blijven hangen’ mensen in de slachtofferrol. In plaats van gehoord worden, moeten ze verdedigen waarom ze er over praten. Ze worden in feite opnieuw tot slachtoffer gemaakt, maar nu van de traumatische afweerreactie van de ander: ontkenning, bagatellisering. In plaats van erkenning krijgen ze verwijten. In plaats van een luisterend oor wordt hen opnieuw het zwijgen opgelegd

#Metoo gaat niet alleen over seksueel misbruik

Ten diepste gaat de actie #MeToo niet over seksueel misbruik of intimidatie. Het gaat niet over wát er is gebeurd, maar over de reacties op wat er is gebeurd. Het gaat over dat mensen dit jarenlang in de eenzaamheid van de stilte hebben gedragen. Het gaat over dat het slachtoffer niet gehoord is in zijn of haar pijn. Het gaat over de wrede, onmenselijke stilte.

Genegeerd worden is erger dan misbruikt worden

Ik hoor het keer op keer in mijn praktijk. Ik ken het uit mijn eigen leven. Als jouw pijn er niet mag zijn, als jouw verhaal niet gehoord mag worden, dan kom je alleen te staan. De wereld draait door, maar jij maakt er geen deel meer van uit. Als jouw slachtofferschap er niet mag zijn, dan sta je alleen in een wereld die onveilig is.

De slachtoffers van ‘#metoo’

MeToo is een geslaagde actie. Het heeft wereldwijd zoveel reuring gegeven dat het nu hopelijk duidelijk is hoe wijdverspreid seksueel misbruik en seksuele intimidatie werkelijk is. Dat het doortrokken zit in onze hele samenleving. Maar als het vervolg van #MeToo is ‘houd er maar over op’ dan is het een geval van: ‘operatie geslaagd, patiënt overleden’.

Wat dan wel?

Er zijn een aantal dingen die moeten gebeuren in de naweeën van #MeToo. Luisteren is de eerste en meest belangrijke stap. Dat moet, omdat mensen klaar zijn om hun verhaal te vertellen. Daarbij past luisteren als eerste stap. Vandaar dat ik #ikluister ben gestart. Verder denk ik dat het passend is dat wij als maatschappij eens gaan kijken naar hoe het zover heeft kunnen komen. Onszelf en elkaar vragen gaan stellen. En dan luisteren naar het antwoord …

#ikluister

De oproep is nu eens niet aan de slachtoffers. Wij hebben laten weten dat we er zijn en dat we gehoord willen worden. Ik roep mensen die niet seksueel misbruikt zijn op om zich te laten horen. Laat weten dat je bereid bent om te luisteren. Bereid bent om er te zijn, na al die jaren. Je hoeft er niet eens goed in te zijn. Je hoeft alleen maar uit te reiken en de boodschap uit te zenden: ‘Ik ben bereid om te luisteren’. Zet op je sociale media profiel #ikluister. Of beter nog, vertel het in je kennissenkring. Laat merken dat je er bent.

Gastblog Jessica: ‘Taboe in een taboe: seksueel misbruikt door een vrouw’

“Weet je zeker dat je niet door iemand anders misbruikt bent? Want wat je ervaart kan niet alleen komen van wat je net vertelde, ze is immers je zus.”

“Experimenteren is normaal, ik heb dat ook gedaan met mijn nichtjes toen ik jong was. Je hoeft je er geen zorgen over te maken, het is volstrekt normaal.”

Oordelen

donker roze bloesem, foto van Agnes van der GraafDeze blog begin ik niet zoals gewoonlijk met een quote die me inspireert, een zin waar ik hoop uithaal, maar met twee voorbeelden van de dingen die verschillende therapeuten tegen me zeiden toen ik eindelijk durfde te vertellen, dat ik misbruikt ben en door wie. Bij allebei was dat het enige wat ze wisten. Dat er sprake was van seksueel misbruik en degene die het deed: een vrouw. Toch twijfelden ze niet om te oordelen. 

Bodemloos

Ik kan niet omschrijven hoe het is om, keer op keer, te horen dat de pijn die je voelt er niet mag zijn. Het is alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen en als je dan eindelijk geland bent, het nog een keer gebeurd. En nog een keer. Wantrouwen groeit, eenzaamheid neemt toe en angst stijgt. Als zelfs je verdriet geen bestaansrecht meer heeft, voelt het alsof er een bodem ontbreekt om op te staan.

Een taboe in een taboe

Misschien trof ik therapeuten die er geen verstand van hadden, maar ergens denk ik dat hun reactie anders was geweest als ik niet door een vrouw was misbruikt, maar door een man. Als het over seksueel misbruik gaat, gaat het namelijk vaak over een man (of jongen) die een vrouw (of meisje) misbruikt, maar mannen worden ook misbruikt en vrouwen kunnen daders zijn. Een vrouw kan dus een vrouw misbruiken, of een meisje een meisje. Zoals dat bij mij het geval is. Op seksueel misbruik heerst een taboe, maar onder andere op misbruik door een vrouw lijkt een nog groter taboe te rusten.

Meer overeenkomsten dan verschillen

Het is logisch dat het grootste gedeelte van de aandacht naar de meest voorkomende situatie gaat. In mijn ogen is dat niet erg, want ondanks de verschillen zijn er meer overeenkomsten. Of je nu misbruikt bent door een man of een vrouw, of je nu zelf een man of een vrouw bent, het een is niet moeilijker of heftiger dan het ander. Het is alleen jammer dat niet iedereen dat zo ziet en dat is wat het ingewikkelder maakt. Dat geldt vast ook voor andere taboes rondom het thema seksueel misbruik.

Mijn aandeel

Als ik er op terugkijk heb ik er zelf ook een aandeel in, ik heb namelijk nooit durven vertellen wat er precies gebeurd is. Ik kwam niet verder dan het oppervlakkige. In zekere zin heb ik ze nooit de kans durven geven om me serieus te nemen. Waar ik na hun eerste oordeel afhaakte, had ik door moeten zetten. Maar ik was daar niet aan toe, mede omdat hun reacties mijn eigen negatieve oordelen bevestigden.

Het kan anders

Ik had dit niet kunnen schrijven als ik niet had geweten dat het ook anders kan. Er zijn mensen die me wel serieus nemen, ook als ze weten dat ik misbruikt ben door een vrouw. Stukje bij beetje bouwt de weggeslagen grond onder mijn voeten zich nu weer op. Ik stel me niet aan, ik mag verdrietig zijn en mijn pijn mag er zijn. Nu moet ik dat zelf alleen nog echt geloven. Maar ooit is de weggeslagen grond onder mijn voeten weer volledig opgebouwd en kan een goed bedoeld, maar verkeerd vallend oordeel hem ook niet meer wegslaan.

Ook als het anders is

Daarnaast hoop ik dat de oordelen, over mijn situatie en over die van anderen, steeds minder voorkomen. Nu het taboe rondom seksueel misbruik langzaam afneemt, komt er hopelijk ook meer ruimte voor de situaties die net iets anders zijn dan de meest voorkomende. Zodat begrip kan groeien, ook als het net even anders in elkaar zit.

 

Jessica’s eigen blog staat hier: Uit het donker