Schadefonds geweldsmisdrijven

Erkenning voor slachtoffers van seksueel misbruik

Het Schadefonds Geweldsmisdrijven geeft een financiële tegemoetkoming aan mensen die slachtoffer zijn geworden van een geweldsmisdrijf met ernstig psychisch of fysiek letsel tot gevolg. Voorbeelden van geweldsmisdrijven zijn diefstal met geweld, straatroof, bedreiging met een wapen, mishandeling, huiselijk geweld, maar ook een zedenmisdrijf of incest.

De verhalen van slachtoffers zijn vaak heftig, de impact van het misdrijf groot. Met de tegemoetkoming in de geleden schade erkent het Schadefonds het onrecht dat slachtoffers is aangedaan. We kunnen het leed niet ongedaan maken, we kunnen hopelijk wel zorgen voor enige genoegdoening voor de slachtoffers. Zo draagt het Schadefonds bij aan het herstel van vertrouwen.

Dat kan zijn vertrouwen in jezelf, je omgeving, de maatschappij en de toekomst. Hopelijk helpt onze bijdrage om weer te bouwen aan die toekomst en (kinder)dromen te verwezenlijken.

Het Schadefonds heeft in 2014 bijna 650 uitkeringen gedaan aan slachtoffers van zedenmisdrijven en ruim 1.500 aan slachtoffers van mishandeling. Het Schadefonds – opgericht in 1976 – is een zelfstandig onderdeel van het ministerie van Veiligheid en Justitie, beoordeelt de aanvragen onafhankelijk en wordt gefinancierd uit de algemene middelen.

Voorwaarden voor een uitkering

Om in aanmerking te komen voor een financiële tegemoetkoming heeft het Schadefonds een aantal voorwaarden. Een daarvan is dat bij het misdrijf opzettelijk geweld is gebruikt of hiermee is gedreigd. Dit kan bijvoorbeeld blijken uit een aangifte bij de politie. Lang niet altijd wordt aangifte gedaan van seksueel misbruik omdat bijvoorbeeld de dader een bekende is, het slachtoffer zich schaamt of schuldig voelt of bang is voor wraak. In dat geval heeft het Schadefonds andere objectieve bewijsstukken nodig waaruit blijkt wat er hoe en wanneer is gebeurd. Een verklaring van een behandelend arts of een therapeut kunnen ons helpen om het misdrijf aannemelijk te achten.

Een tweede voorwaarde is dat het slachtoffer door het geweldsmisdrijf ernstig lichamelijk of psychisch letsel heeft. Een slachtoffer kan dit aantonen door bijvoorbeeld een verklaring van een therapeut of behandeld arts. Voorwaarde is dat de diagnose is gesteld door een BIG- of NIP-geregistreerde therapeut. De verdere behandeling mag elders plaatsvinden.

Op de website van het Schadefonds staan de overige voorwaarden toegelicht.

Persoonlijke benadering

Het Schadefonds Geweldsmisdrijven neemt telefonisch contact op met slachtoffers. Wij merken dat deze persoonlijke werkwijze bijdraagt aan het gevoel van erkenning, ook als wij een aanvraag voor een financiële tegemoetkoming zouden afwijzen. Slachtoffers voelen zich – soms na jaren – gehoord en krijgen het gevoel dat er goed naar hun zaak is gekeken. Het is een vorm van procedurele rechtvaardigheid.

In een korte film kunt u zien hoe een slachtoffer van kindermisbruik de aanvraagprocedure bij het Schadefonds heeft ervaren.

Aanvraag indienen

U kunt een aanvraag voor een financiële tegemoetkoming bij ons indienen met een aanvraagformulier. Deze vindt u op onze website. Na ontvangst van de aanvraag neemt een jurist telefonisch contact met u op om de aanvraag door te nemen. U kunt dan uw verhaal vertellen, aangeven wat belangrijk voor u is en wij vertellen wat u in het vervolgtraject kunt verwachten. Ook bespreken we of we nog aanvullende informatie gaan opvragen bij bijvoorbeeld een arts of therapeut. Als dan uw dossier compleet is, beoordelen wij of uw aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor een uitkering. Als u het prettig vindt, dan bellen wij u ook om de beslissing mee te delen en toe te lichten. Uiteraard sturen wij ons besluit ook nog per post.

De uitkering

Een slachtoffer is vrij om het geld van het Schadefonds te besteden aan wat hij of zij wil. Het hoeft niet per se ingezet te worden voor therapie. Als het bijdraagt aan het afsluiten van een naar hoofdstuk door op vakantie te gaan, een opleiding te beginnen, het huis opnieuw in te richten, dan kan dat. Hopelijk draagt dit bij aan het herstel van vertrouwen.

Vragen

Tijdens het symposium ‘Wat helpt kinderen seksueel misbruik verwerken’ op 30 mei zal het Schadefonds aanwezig zijn. U kunt bij ons terecht met uw vragen.

Uiteraard kunt u ons op werkdagen telefonisch bereiken via 070 -414 2000. Meer informatie vindt u op onze website www.schadefonds.nl. Hier kunt u zich abonneren op onze nieuwsbrief. Ook kunt u ons volgen via FaceBook, Twitter en YouTube.

Bekijk onze film ‘Het belang van het Schadefonds voor slachtoffers van geweld’.

Nieuwe vaste gastblogger stelt zich voor: Marjolein

Wie ben ik?

Vaste blogger, Marjolein‘Wie ben ik?’ vraag ik mezelf de laatste tijd in vlagen wel eens af. Ik kan jullie feiten vertellen, zoals mijn naam (Marjolein), mijn leeftijd (36 jaar)  en mijn beroep (orthopedagoog). Alleen als ik bij de feiten blijf steken, weten jullie eigenlijk nog steeds niet zo veel van mijn binnenste ‘ik’. Ik wil dat veranderen, want het zit zo:

Ik sta op een kruispunt

  • Waar ga ik heen?
  • Wie wil ik zijn?
  • Wat wil ik met mijn leven en in mijn werk?
  • Wat moet ik doen om echt te helen?
  • Wanneer ben ik sterk genoeg om alles achter me te laten?

Een storm van vragen, waar ik het antwoord nog niet op heb. Denken verlamt mij, net als het seksueel misbruik van mijn broer mij verlamd heeft. Dit vind ik al ontzettend eng om op te schrijven. Dan staat het er, net zoals deze flashback op mijn netvlies is blijven hangen:

‘Mijn broer betast mij. Ik verlies mijzelf, mijn stem en wie ik ben. Ik wil het niet voelen en ik stop mijn gevoel heel diep weg.’

Juist het voelen komt nu in in alle heftigheid terug. Weer sta ik te midden van een storm. Moet ik vechten, vluchten of bevriezen? Ik heb alle drie gedaan en het werkt allemaal niet, omdat ik bij alle drie de keuzes mezelf tekort doe.

Een vierde keuze

Wat nu als ik een vierde keuze kan maken?

  • Zonder dat ik me druk maak over andere mensen en wat ze van me vinden, hun goedkeuring of afkeuring
  • Zonder dat ik me schuldig voel bij keuzes die ik voor mezelf maak
  • Zonder dat ik het gevoel krijg mezelf voorbij te racen

Volgens mij ben ik niet de enige, die op zo’n kruispunt of midden in zo’n storm staat. Volgens mij heb ik veel gemeen met anderen om me heen, maar ik durf mezelf vaak niet te laten zien, met alles wat er in mij gebeurt. Daarom weten mensen dit niet van mij. Daarom weet ik eigenlijk niet wat ik gemeenschappelijk heb met anderen. Ik wil schrijven om mijn eigen mening, gedachten en gevoelens op papier te zetten.

Ik ben echt

Ik heb genoeg te vertellen, genoeg te delen, genoeg om over te denken, genoeg om over te praten, discussiëren of gewoonweg genoeg om over te lezen. Ik neem mijn stem terug! Ik ben (er) echt!

Warme groet,

Marjolein

Recensie: Het vreemde zien – Tijsine Huisman

Het vreemde zien – Tijsine Huisman

Tijsine Huisman, 'Het vreemde zien' boek over seksueel misbruikJe loopt over straat en ineens is alles anders, plotseling is de wereld een bedreigende plek. Is het een psychose? Belandt de hoofdpersoon ‘Thera’ in een herbeleving? Het boek laat dit in het midden en dat is gelijk de kracht van het boek. De werkelijkheid en het verhaal dat wij er van maken zijn altijd subjectief en hoe wij de wereld ervaren. De scheiding tussen de ‘objectieve’ werkelijkheid en wat wij er mee doen in ons hoofd is meer doorlaatbaar dan we proberen te geloven. Maar het is wel waar we het mee moeten doen.

Verwerking in beeld gebracht

Thera is seksueel misbruikt door de buurman, zoveel wordt duidelijk. Deze ervaring kan Thera maar moeilijk kan verwerken en dit roept in haar herbelevingen en angsten op. In het boek krijgt ze hiervoor begeleiding van ‘Pie’. Daarnaast legt ze haar belevenissen vast in haar kunst: tekeningen, waarmee het boek rijkelijk geïllustreerd is. Het maakt van het boek een bijzonder verslag over de heling die het werken met symbolen en verhalen kan brengen.

Triggers, herbelevingen en derealisatie

Het boek schetst een heel helder beeld van hoe de werkelijkheid eruit ziet als je in een herbeleving of psychose terecht komt. Met moeite weet Thera zichzelf nog wel te redden, door bijvoorbeeld stressvolle situaties te vermijden, maar ze ziet tegelijk dat dit geen strategie is waar ze mee verder komt. Zij dreigt haar grip op de realiteit te verliezen en zoekt haar heil in het uitzoeken van wat er in haar onwerkelijke ervaringen aan boodschappen zit.

Een zoektocht naar betekenis

Wat volgt is een zoektocht naar haar eigen waarheid. Daarbij gaat het niet om de objectieve waarheid, zo die al bestaat, maar om wat de boodschap is in de verhalen en symbolen die zij in haar momenten van derealisatie beleeft. Zij maakt kennis met haar innerlijke kinderen en sluit hen in haar hart. Ze maakt kennis met (symbolen van) haar emoties en sluit er vrede mee. Samen met Pie vind zij haar eigen weg uit wat ik, in mijn boek, ‘Traumaland’ heb gedoopt.

Voor wie is dit boek een aanrader

Voor beelddenkers en mensen die graag met creatieve middelen aan de slag gaan en daarin verwerking en heling vinden is dit een aanrader. De omschrijvingen en metaforen zijn prachtig en haar proces wordt mooi uitgewerkt en verbeeld in de tekeningen.

Wat je in therapie kunt verwachten

Wat je in therapie kunt verwachten

Toen ik voor het eerst in therapie ging, had ik geen idee wat ik moest verwachten. Ik had vage ideeën in mijn hoofd over een bank waar je op kon liggen en dat je dan eindeloos je verhaal mocht doen. Inmiddels ben ik er wel achter dat het ook anders kan, dat het beeld dat ik over therapie in mijn hoofd had enkel geldt voor de Freudiaanse psychoanalytische therapie. Ik ben nooit in therapie geweest bij een psychoanalyticus en meestal zat ik gewoon op een bank of comfortabele stoel.

Wat je in therapie tegenkomt

Ik ben inmiddels in therapie geweest bij een enorme verscheidenheid aan therapeuten en kan wel zeggen dat een eenduidig ‘zo gaat het in therapie’ niet te geven is. Wél zijn er een paar kenmerken waar ik het over wil hebben. Vooral omdat het handig kan zijn om te weten, als je in therapie gaat.

In therapie: de intake

Alle therapeuten die ik heb meegemaakt, gaan eerst in gesprek. De intake kan soms gekoppeld zijn aan een eerste consult en soms staat het daar los van. Hoe een intake er aan toe gaat, kan heel verschillend zijn. Als mensen bij mij komen voor coaching, ga ik bijvoorbeeld gewoon met mensen in gesprek en ik heb in mijn hoofd wel een lijstje van dingen die ik wil vragen. Vaak komen die vanzelf aan bod, en als dat niet zo is vraag ik er naar. Ga je in therapie bij een grotere instelling, dan wordt de intake vaak gedaan door iemand anders dan waarbij je in therapie komt. Soms bestaat de intake dan uit één gesprek, soms uit meerdere gecombineerd met het invullen van allerlei tests.

De diagnose

In een reguliere setting ontkom je niet aan een diagnose. Alleen dan kunnen ze je een behandelplan aanbieden, dat dan past bij die diagnose (dat heeft te maken met de eisen van de ziektekostenverzekering). In de zogenaamde alternatieve sector is een diagnose veel minder gebruikelijk. Daar wordt gekeken naar wat je klachten zijn, wat je problemen zijn en hoe je daar aan kunt werken. Wél wordt er meestal een voorstel gedaan over het verdere verloop, door de therapeut.

Het behandelplan/voorstel

Afhankelijk van waar jij het meeste last van hebt en waar je hulp bij vraagt, komt er een voorstel op tafel te liggen, over hoe je daar aan kunt werken. Soms is dat een heel traject ineens (bij reguliere instellingen werken ze met een Diagnose-Behandel-Combinatie, daarop kun je alleen ja of nee kiezen) of het is een voorstel om eens een paar weken en bepaalde manier van werken te volgen en dan te evalueren. Het is belangrijk dat de manier van werken bij je past en een goede therapeut zal je dan ook de tijd en ruimte geven om over het voorstel na te denken.

Het plan of voorstel bevalt je en je gaat in therapie

De therapeut is verantwoordelijk voor het aanbieden van de methode. Dat kan van alles zijn: gesprekken in een bepaalde frequentie, schrijftherapie, teken- of schildertherapie, gestructureerde manieren om iets aan- of af te leren… etc. etc. Elke methode valt of staat met vijf dingen:

  • Of je je veilig voelt bij de therapeut
  • Of je er aan toe bent om je verleden onder ogen te zien
  • Of de therapie/methode bij je past
  • Of je de ruimte krijgt om het op jouw tempo te doen
  • Of je de klik hebt met de therapeut

Hoe kies je waar je in therapie gaat?

Als je een tweedehands auto gaat kopen, ga je eerst nadenken over wat jouw doel is met de auto. Wat ga je er mee doen? Als je op Zandvoort mee gaat doen met de achteruitrijraces heb je een ander doel met je auto, dan wanneer je er je caravan achter wilt hangen. Een gezin met 4 kinderen heeft misschien een grotere auto nodig dan een alleenstaande. Als je eenmaal weet waar je auto voor bedoeld is, dan heb je de keuze al behoorlijk ingeperkt. Voor een auto ga je daarna meestal bij een paar dealers langs. Je laat je informeren over de kenmerken van de verschillende merken, over hoe zuinig hij rijdt, etc.

Shoppen om in therapie te gaan is niet anders

Ik zou iedereen die in therapie gaat, aanraden om eerst goed na te denken over wat ze van therapie verwachten. Waar gaat het om?

  • Wil je bijvoorbeeld alleen van de klachten/symptomen af?
  • Wil je vooral je verhaal een keer vertellen?
  • Wil je je verleden een plekje geven, zodat je er geen last meer van hebt?
  • Wil je rouwen om het verleden?
  • Wil je iets anders?

Daarna heeft het zin om je eerst eens te oriënteren op wat voor soorten therapie er zijn. In welke therapie past bij jouw doel? Pas daarna kun je kijken welke therapeuten bij jou in de buurt met het soort therapie werkt dat voor jou passend is. Je kunt een ‘proefritje’ gaan doen, door een intake af te spreken. Als een therapeut voor jou passend is én hij of zij biedt het soort therapie aan wat jij prettig vindt, dan kun je in therapie gaan bij die persoon. Zo niet, dan zoek je gewoon verder.

Na een keer of vier/vijf

Als het goed is, stelt de therapeut na een keer of vier, vijf voor om te evalueren hoe het gaat. Als dat niet zo is, kun je daar zelf om vragen. Want als je na een paar keer merkt dat het toch niet werkt, of dat het te snel of juist te langzaam gaat, is het goed om dat bij te stellen. Tenslotte ga je voor jezelf in therapie.

Waar vind je een therapeut?

Een aantal therapeuten staat vernoemd op de website ‘Hulpverlening na seksueel misbruik’. Dit zijn allemaal mensen die specifiek werken met seksueel misbruikte klanten en dus ervaring hebben met de problemen waar jij mee te maken hebt.