Gastblog Jessica – Zelfbeschadiging

Een woordje vooraf

Deze blog gaat over zelfbeschadiging. Als jij je op dit moment niet goed voelt, stel het lezen dan liever nog even uit. We zouden niet graag willen dat je naar aanleiding van deze blog jezelf gaat beschadigen. Toch publiceer ik deze blog van Jessica, omdat het belangrijk is dat het ‘er mag zijn’. Dat we niet onze koppen in het zand steken en net doen alsof het er niet is.

Het komt véél vaker voor dan je denkt

Veel mensen die seksueel misbruikt zijn gaan zichzelf beschadigen. Niet iedereen gebruikt een schaar, niet iedereen wil bloed zien. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen manier gevonden om aan de zelfhaat uitdrukking te geven. De zelfhaat is onterecht, maar daarmee niet minder echt.

Zoek hulp

Als je herkenning vindt in dit stuk, zoek hulp. Zoek hulp bij iemand die de lange termijn effecten van seksueel misbruik snapt en je kan helpen zonder over je te oordelen. Op de website ‘Hulpverlening na seksueel misbruik’ vind je daar een aantal van. Kom je er niet uit? Stuur dan een mailtje, dan help ik je zoeken naar passende hulp.

Gastblog Jessica – Zelfbeschadiging

‘Fall seven times, stand up eight’ – Japans gezegde

 

donker roze bloesem, foto van Agnes van der GraafRustig worden en straffen

Soms wordt de paniek, de wanhoop en het verdriet me teveel. Het overrompelt me en ik moet iets doen om weer rustig te worden. Soms is het dat, maar soms heb ik ook het gevoel dat ik mezelf moet straffen. Het is dit lichaam dat werd misbruikt, dit lichaam dat me voor mijn gevoel tijdens het misbruik in de steek liet. Met die zelfhaat moet ik iets. Dan beschadig ik mezelf.

Ik en de pijn

Als ik de pijn voel is er rust. Alleen ik, de pijn en de schaar. De rest van de wereld bestaat niet. Wat telt is de pijn. Ik kom in een soort roes waarin ik steeds meer moet. Ik weet niet precies wanneer en waarom het punt komt waarop ik stop, maar opeens is het genoeg. Dan is er alleen nog maar ik, de pijn en het bloed.

De spijt en het onvermogen

Een tijdje nadat het bloeden gestopt is komt de spijt. Ik baal dat ik me weer niet heb kunnen inhouden. De pijn voel ik nog, maar nu zit het me in de weg. Doodstil blijf ik zitten om het zo min mogelijk te voelen. Alleen ik, de pijn en de spijt. Later als alles gezakt is druk ik nog wel eens op mijn wonden om de pijn weer te voelen. Om te voelen hoe stom ik ben dat het me niet lukt er anders mee om te gaan. Ik, de pijn en het onvermogen.

Littekens

Waar ik het meest van baal zijn de littekens. Ze maken mijn lichaam dat ik toch al haat er alleen maar lelijker op. Maar ook herinneren ze me aan de pijn die er van binnen zit. Soms als ik me beter voel zijn de littekens er weer om me te laten weten hoe rot ik me kan voelen. Ze halen de angst die ik vaak voel weer bij me omhoog.

Vallen

Ik ken manieren om anders om te gaan met wat ik voel die voor mij wel redelijk werken. Erover praten, schrijven of tekenen zijn een paar voorbeelden. Ik weet dat dat beter is en ik wil mezelf ook eigenlijk helemaal geen pijn doen, maar soms wordt de angst dat ik het niet aankan en zal vallen te groot. Wat ik op zo’n moment vergeet is dat die angst niet betekent dat ik daadwerkelijk zal vallen.

Opstaan

Ook als ik wel val hoeft dat niet erg te zijn. Ik weet niet precies wat in het vallen me zo bang maakt. In principe kan er niet meer gebeuren dan dat ik me heel rot voel. Misschien moet ik een keer vallen om te zien dat het niet erg hoeft te zijn. Het mooie van vallen is namelijk dat je ook weer op kunt staan. Het maakt niet uit dat je valt als je altijd maar een keer meer opstaat.

 

Jessica’s eigen blog staat hier: Uit het donker

Automutilatie en zelfpijniging na seksueel misbruik

Seksueel misbruik en automutilatie

Seksueel misbruik plaatst een kind in een positie van machteloosheid. Je kunt je niet verweren, omdat de volwassene (of het oudere kind) de macht heeft en jou onderdrukt. De dader heeft er groot belang bij dat jij niet gaat praten. Dat je je onderwerpt en overgeeft. Dat kan op allerlei manieren, van grof geweld tot verfijnde manipulatie, van dreigementen tot het medeplichtig maken.

Je autonomie heroveren

Automutilatie kan een (wanhopige) manier zijn om iets van je autonomie te heroveren. Dit is iets waar jij controle over hebt. Soms is het een signaal naar buiten toe. Als je op zichtbare plekken snijdt, hoop je misschien dat iemand het opmerkt en dat je hulp krijgt. Soms is het jouw geheim, een wereld waar niemand bij mag. Een plek waar alleen jij van weet en ervaar je daar een soort controle en veiligheid.

Automutilatie heeft een doel

In de hulpverlening gaat men er vaak van uit dat het stoppen van de automutilatie de eerste stap is. Hiermee gaat men voorbij aan het feit dat het gedrag een doel heeft! Het is een symptoom, geen op zichzelf staande stoornis. Het is een poging om iets op te lossen, hoe onhandig en schadelijk ook. Je kunt ook op een andere manier met automutileren om  gaan. Door te kijken welk doel het gedrag dient en daar andere oplossingen voor te zoeken.

Onderzoek wat het doel van de automutilatie is

Wanneer je het doel van het automutileren (bij jou, want het betekent niet voor iedereen hetzelfde) kunt achterhalen, kun je gericht kijken naar andere manieren om hetzelfde te bereiken. Manieren die niet (of minder) schadelijk zijn voor de gezondheid. Zo kun je op een minder ingrijpende manier van het automutileren af komen.

Mogelijke doelen van automutileren

Ik noem hieronder een aantal mogelijke doelen van automutileren en doe suggesties voor vervangende handelingen/mogelijkheden om de spanning op te lossen.

Gaat het om bestraffen?

Bij straf hoort pijn. Je kunt jezelf te pijnigen op manieren die geen schade doen aan je lijf, zoals je handen in een bak met ijsblokjes steken. Doe dat lang genoeg en als je ze eruit haalt, zullen ze nog een poos flink pijn doen.

Gaat het om voelen dat je leeft?

Sport kan een uitkomst bieden, heel hard lopen of fietsen bijvoorbeeld (pas op: extreem veel sporten kan juist weer een risico opleveren). Extreme sporten waarbij veel adrenaline vrijkomt kan je een gevoel geven dat je leeft en kan automutilatie vervangen.

Vlucht je voor gedachten, herbelevingen en paniek?

Ademhalingsoefeningen kunnen je daar bij helpen, mindfulness of andere aandachtsoefeningen. Je kunt ook kijken of afleiding soelaas biedt.  Zit je in een herbeleving of dreig je daar naar toe te gaan? Neem heel bewust je omgeving waar. Welke kleur heeft je stoel? Hoe groot is het patroon op je kleding? Tellen kan ook helpen.

Ben je gedissocieerd?

Ben je letterlijk uit je lijf? Ga heel bewust voelen hoe je zit, elke zenuw elke spier. Of neem een huisdier/hulphond. Huisdieren zijn in wisselende mate gevoelig voor paniek en dissociatie en kunnen enorm helpen doordat ze oordeelvrij aanwezig zijn. Hulphonden zijn speciaal getraind (op maat) om dissociatie te herkennen en leren om jou weer terug te brengen.

Andere oplossingen ipv automutilatie geven je rust en ruimte

Door te experimenteren met andere oplossingen voor hetzelfde probleem, kom je uiteindelijk bij een manier die werkt voor jou. Een manier die de cyclus van zelfbeschadiging doorbreekt en die je de rust en ruimte geeft. Dat geeft je de tijd om te gaan werken aan het echte probleem.

Het probleem achter de automutilatie aanpakken

De automutilatie deed je ergens voor. Dat is het stuk wat je op te lossen hebt. Als je dat oplost verdwijnt uiteindelijk de noodzaak om jezelf te beschadigen. Het aanpakken van je verleden van seksueel misbruik kan je helpen om de regie over je eigen leven weer in handen te krijgen.

Hulp nodig?

Hulp nodig bij het verwerken van je verleden van seksueel misbruik? Kijk hier voor een goede hulpverlener.

Meer weten over de langetermijneffecten van seksueel misbruik? Erover lezen in heldere taal die er niet omheen draait? Bestel het boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’

Bestel het boek hier