Categorie archieven: Seksueel kindermisbruik

Een week na de uitzending van ‘Achter de voordeur’

Geplaatst op door
8

Helen van seksueel misbruik op televisie

Het is zaterdag 17 augustus en ik ben op de televisie in het NCRV programma ‘Achter de voordeur’ met mijn persoonlijke verhaal over seksueel misbruik. Ik hoor mezelf vertellen over wat er mij gebeurd is, hoe het seksueel misbruik was en hoe ik er van geheeld ben. Ik ben bij een goede vriendin thuis (ik heb zelf geen televisieaansluiting) en mijn lief is er bij en ook een vriendin die we pas recentelijk ontmoet hebben en die nog weinig van mijn verhaal weet. Een mooie mix van mensen die allemaal warm betrokken zijn bij mij. Een warm bad.

Tijdens de uitzending kruipt mijn lief bij me weg met tranen in haar ogen. Dat verrast me, zij kent mijn hele geschiedenis, heeft mijn boek 4 keer gelezen omdat ze één van mijn ‘proofreaders’ was. Ze was deels bij de opnames. Toch raakt het haar diep om mij zo op de televisie te zien. Ook mijn vriendinnen zijn zichtbaar geraakt. Zelf vind ik het een beetje een rare ervaring om mezelf zo te zien. Alleen tegen het einde van de uitzending, als ik naar dat stukje John Denver zit te kijken en vertel over mijn zelfmoordbeslissing, dat komt ook bij mij binnen. We kijken niet meer naar het verhaal dat erna komt. Daarvoor komt dit deel te diep binnen.

Reacties van familie en vrienden

Dan gaat de telefoon. De zus van mijn vriendin is de eerste die mij wil spreken, ze is geraakt door de uitzending van ‘Achter de voordeur’ en vond het een prachtig, ontroerend verhaal. Krachtig, zegt ze bewonderend. Een andere telefoon bliept: de moeder van mijn lief. Ook zij spreekt haar bewondering uit, ook over het feit dat er eigenlijk geen onvertogen woord valt in de uitzending. Ik ga niet onnodig in detail en ik ga nergens in de aanval. Ze zegt dat ze een heel duidelijk beeld heeft gekregen van wat er toen gebeurd is. Ik val een beetje stil bij zulke mooie reacties. Samen met mijn vriendinnen en lief bekijken we de uitzending nog eens. Nu voelen zij zich ook vrijer om tussendoor vragen te stellen. Vooral de vriendin die mijn verhaal nog niet zo kende vraagt honderduit. Ik geef rustig antwoord op alles wat ze wil weten. Dan is het tijd om naar huis te gaan, want zowel mijn lief als ik zitten er door heen. Het is een spannende avond geweest en dan is het fijn om naar huis te gaan om te ontspannen.

Mijn zus belt me ’s avonds. Ze heeft de uitzending gezien en moest eerst huilen en bijkomen voordat ze belde. Ze geeft aan dat het voor haar confronterend was om zichzelf (op de foto’s als kind) op televisie te zien, maar ook dat ze bewondering heeft voor hoe ik het verhaal heb neergezet. Ze vraagt of onze moeder het heeft gezien. Terwijl zij dit vraagt komt mijn moeder online op skype. Ik onderbreek mijn zus en ga met mijn moeder aan de chat. Ze had al haar vriendinnen en naaste familie van de uitzending van ‘Achter de voordeur’ op de hoogte gebracht. Ze heeft de uitzending bekeken en vindt dat ik het heel goed heb gedaan.

Het seksueel misbruik staat niet meer tussen ons in

Na dat gesprek komt het ineens bij me binnen: Ze is trots op me. Daar schiet ik van vol. Mijn moeder is trots op me. Ook nu ik dit typ komen er tranen in mijn ogen. Wat is die erkenning belangrijk voor me. Ergens blijf je altijd een kind van je moeder. Deze geschiedenis van seksueel misbruik heeft zo ontzettend lang tussen ons in gestaan. Zoveel jaren kon ik niet voelen dat ik van haar hou. Durfde ik niet te voelen dat ik van haar hou. Nu valt dat ineens allemaal weg. Mijn moeder is trots op mij. Wat een prachtig cadeau!

Via mijn schoonzus krijg ik reactie van mijn broer. Ze hebben later op een privé moment (zonder de kinderen) via uitzending gemist samen zitten kijken en zijn onder de indruk. Een paar neven en nichten spreken openlijk via facebook of twitter hun bewondering uit. Een van hen komt over twee weken langs, onze jeugd terughalen, hernieuwde kennismaking. Ik ben met haar samen nog bruidsmeisje geweest bij één van onze tantes. Er zijn ook familieleden die niks van zich hebben laten horen en dat laat ik maar zo. Het lijkt alsof ik door ‘Achter de voordeur’, net als eerder al door de publicatie van het boek, in elk geval een deel van mijn familie teruggevonden heb en dat voelt goed.

Bijkomen met een korte vakantie

Twee dagen na de uitzending ga ik, met mijn lief, een paar dagen vakantie houden in Drenthe. Heerlijk in de bossen. Op weg er naar toe huil ik alle spanning eruit. Tranen van vreugde, van ontspanning, van loslaten. Opgelucht vervolgen we onze weg.

Heb je de uitzending gemist of wil je hem nog eens zien? Bekijk hem dan hier

Related posts:

  1. Misbruikt van BNN/VARA: een kijkje achter de schermen
  2. Kinderen veilig
  3. Misbruikt van BNN/VARA: reacties na de uitzending, Lynelle
  4. Wie doorbreekt de stilte rondom seksueel misbruik?

De jongen is acht, recensie

Geplaatst op door
3

Ad van Veen schreef ‘De jongen is acht’

Het verhaal van een jongen die misbruikt wordt, wanneer hij op vakantie is en bij zijn oom logeert. De jongen heeft absoluut geen ervaring met seksualiteit en wat hem overkomt vindt hij zowel spannend als beangstigend. Er is sprake van twee daders, eerst een vrouw en daarna nog een man. Het verhaal leest als een spannend jongensboek. De spanning en de verwarring van de jongen is goed voelbaar en het verhaal nodigt uit tot verder lezen tot de dodelijke ontknoping.

Seksueel misbruik in de hoofdrol

Eigenlijk begint ‘De jongen is acht’ als een soort ‘jongensroman’ al geloof ik niet dat dat genre officieel bestaat. Gaandeweg, als de jongen volwassen wordt komen een aantal thema’s aan de orde die te maken hebben met de lange termijn effecten van seksueel misbruik. Gedurende de pubertijd de onzekerheid op seksueel gebied, flashbacks tijdens (pogingen tot) seks en ook een lichte twijfel over de eigen seksuele voorkeur. Bij volwassenheid komen ook de problemen op het relationele vlak aan bod.

De moeilijk invoelbare fascinatie voor een ontmoeting met een van de daders, zorgt voor conflicten met zijn partner, waardoor hij zijn relatie op het spel zet. Hier verandert het boek van toon en wordt de sfeer gaandeweg grimmiger.  Ik ben zelf geen fan van thrillers en het spannende einde van het boek komt mij een beetje gezocht voor. Maar wellicht dat fans van het genre er juist van zullen smullen.

Het karakter en de ontwikkeling van de jongen is goed uitgewerkt. De karakters van anderen in het boek blijven wat vlak. Al met al een goede jongensroman, leuk om te lezen. Het geeft een goede indruk in wat seksueel misbruik, specifiek bij jongens, voor gevolgen kan hebben.

Titel: De jongen is acht
Auteur: Ad van Veen
Uitgever: Eigen beheer via Boekscout
ISBN: 9789461768308

Related posts:

  1. Acht tips voor angst bij de Tandarts
  2. Recensie: De som der delen van Thérèse Evers
  3. Recensie van het boek ‘Een ontmoeting met jezelf’ van Diana Bergsma
  4. Recensie: ‘Helen van seksueel misbruik’ door Laura Daggers

Speech over ‘Helen van seksueel misbruik’ van Mariëtte van Moviera

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hieronder volgt de speech die Mariëtte van Dorst, directeur van Moviera hield op de presentatie van het boek ‘Helen van seksueel misbruik’.

Ik ben zeer verguld met deze lovende woorden:

 

Goede avond allemaal.

Fijn om zoveel geïnteresseerden hier te zien voor de lancering van het Boek:

“HELEN VAN SEKSUEEL MISBRUIK, het trauma voorbij” van Ivonne Meeuwsen.

Laat ik mij even voorstellen:

Ik ben, Mariëtte van Dorst, bestuurder van Moviera. Wij zijn onlangs gefuseerd met een soortgelijke organisatie in Utrecht. Daarvoor heette we Hera, een naam die voor meer mensen beter bekend is. Hera is weer voortgekomen uit een fusie van Blijf van m’n Lijf huizen in Apeldoorn en Nijmegen met de Paulastichting. Dat over de geschiedenis van Moviera.

Ik voelde mij vereerd dat Ivonne mij hiervoor gevraagd heeft. Niet zozeer vanuit mijn persoontje maar vanuit de verbinding met Moviera.

Moviera werkt met mensen die met huiselijk en seksueel geweld te maken hebben, wij doen dat door hen op te vangen als de dreiging meestal van de partner te groot is of door de vrouw of het hele gezin in hun thuissituatie te begeleiden. Ook seksueel misbruik is een onderdeel van huiselijk geweld. Het is seksueel geweld dat juist meestal in huiselijke sfeer afspeelt en helaas in een nog groter taboesfeer blijft dan het fysieke en psychische geweld. Daarover praten we inmiddels gemakkelijker, maar het seksuele geweld blijft nog steeds meestal onder de oppervlakte. Ook seksueel geweld vraagt om meer aandacht en eist dat we gemakkelijker hierover leren praten.

Onze werkwijze gaat uit van de eigen kracht van onze vrouwen, hoe zij daar weer op leren te vertrouwen en wij ondersteunen hen weer bij het zelf de regie over hun leven terug te krijgen.

En hierin ligt de verbinding met het boek van Ivonne.

Het boek van Ivonne is autobiografisch en zij vertelt daarin over het seksueel misbruik dat haar is overkomen. Maar daar laat zij het niet bij. Ook zij doet in haar boek een appèl op haar eigen kracht en adviseert ook anderen om deze eigen kracht op te zoeken. Een kracht die iedereen heeft, ook al ligt deze na zulke nare gebeurtenissen vaak ver verstopt. Zij geeft adviezen over de stappen die daarvoor gezet kunnen worden. Daarmee maakt zij het boek tot een zelfhulpboek.

Het gaat in dit boek niet alleen om haar persoon maar zij wil ook anderen met dit boek handreikingen bieden om te helen van seksueel misbruik. Zij beperkt zich daarbij niet tot de persoon die met seksueel misbruik is geconfronteerd, maar tot het hele netwerk om deze persoon.

Hoe kun je als ouder, als partner, als broer of zus of als vriendin omgaan met degenen die getroffen is door seksueel misbruik. Ook zij hebben een rol bij het helen van seksueel misbruik, ook zij moeten het seksueel misbruik een plaats kunnen geven en dat vraagt van iedereen het lef en de moed om erover te praten.

Ivonne gaat verder, zij attendeert ons in het boek op welke wijze we aan signalen van kinderen of jeugdigen kunnen merken dat er iets mis is in een relatie met een van de familieleden.

Wat mij enorm geraakt heeft, is haar drive: Haar uitgangspunt is, dat jij jezelf niet als slachtoffer hoeft te blijven zien en ervaren. Ik deel die overtuiging met haar. Het is verschrikkelijk als seksueel misbruik je overkomen is, maar geef jezelf alle kansen om een leven te leiden dat niet continu bepaald wordt door dit misbruik. Dat vraagt veel van het slachtoffer, maar het resultaat is de moeite waard. Je hebt maar een leven en daarin mag je jezelf zoveel mogelijk kansen geven.

Ik bewonder ook de moed van Ivonne, die het lef heeft gehad om haar verleden met seksueel misbruik, om te buigen naar een boek waar veel slachtoffers van seksueel geweld steun in kunnen vinden.

Ik wil haar daarom nu het boek, vers van de pers, aan haarzelf overhandigen en haar feliciteren met dit prachtige resultaat, met de prachtige foto’s van Agnes van der Graaf, die zij samen uitgekozen hebben.

Ivonne je mag trots zijn op jezelf en op dit prachtige boek. Graag jullie applaus voor Ivonne.

 

Het moment supreme

Het moment dat ik mijn boek voor het eerst in handen krijg, na de toespraak van Mariëtte van Dorst van Moviera

Related posts:

  1. Artikel in de Gelderlander over Helen van seksueel misbruik
  2. “Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!”
  3. Helen van seksueel misbruik gaat de wereld in!
  4. ‘Helen van seksueel misbruik’ is uitverkocht

Automutilatie en zelfpijniging na seksueel misbruik

Geplaatst op door
6

Seksueel misbruik en automutilatie

Seksueel misbruik plaatst een kind in een positie van machteloosheid. Je kunt je niet verweren, omdat de volwassene (of het oudere kind) de macht heeft en jou onderdrukt. De dader heeft er groot belang bij dat jij niet gaat praten. Dat je je onderwerpt en overgeeft. Dat kan op allerlei manieren, van grof geweld tot verfijnde manipulatie, van dreigementen tot het medeplichtig maken.

Je autonomie heroveren

Automutilatie kan een (wanhopige) manier zijn om iets van je autonomie te heroveren. Dit is iets waar jij controle over hebt. Soms is het een signaal naar buiten toe. Als je op zichtbare plekken snijdt, hoop je misschien dat iemand het opmerkt en dat je hulp krijgt. Soms is het jouw geheim, een wereld waar niemand bij mag. Een plek waar alleen jij van weet en ervaar je daar een soort controle en veiligheid.

Automutilatie heeft een doel

In de hulpverlening gaat men er vaak van uit dat het stoppen van de automutilatie de eerste stap is. Hiermee gaat men voorbij aan het feit dat het gedrag een doel heeft! Het is een symptoom, geen op zichzelf staande stoornis. Het is een poging om iets op te lossen, hoe onhandig en schadelijk ook. Je kunt ook op een andere manier met automutileren om  gaan. Door te kijken welk doel het gedrag dient en daar andere oplossingen voor te zoeken.

Onderzoek wat het doel van de automutilatie is

Wanneer je het doel van het automutileren (bij jou, want het betekent niet voor iedereen hetzelfde) kunt achterhalen, kun je gericht kijken naar andere manieren om hetzelfde te bereiken. Manieren die niet (of minder) schadelijk zijn voor de gezondheid. Zo kun je op een minder ingrijpende manier van het automutileren af komen.

Mogelijke doelen van automutileren

Ik noem hieronder een aantal mogelijke doelen van automutileren en doe suggesties voor vervangende handelingen/mogelijkheden om de spanning op te lossen.

Gaat het om bestraffen?

Bij straf hoort pijn. Je kunt jezelf te pijnigen op manieren die geen schade doen aan je lijf, zoals je handen in een bak met ijsblokjes steken. Doe dat lang genoeg en als je ze eruit haalt, zullen ze nog een poos flink pijn doen.

Gaat het om voelen dat je leeft?

Sport kan een uitkomst bieden, heel hard lopen of fietsen bijvoorbeeld (pas op: extreem veel sporten kan juist weer een risico opleveren). Extreme sporten waarbij veel adrenaline vrijkomt kan je een gevoel geven dat je leeft en kan automutilatie vervangen.

Vlucht je voor gedachten, herbelevingen en paniek?

Ademhalingsoefeningen kunnen je daar bij helpen, mindfulness of andere aandachtsoefeningen. Je kunt ook kijken of afleiding soelaas biedt.  Zit je in een herbeleving of dreig je daar naar toe te gaan? Neem heel bewust je omgeving waar. Welke kleur heeft je stoel? Hoe groot is het patroon op je kleding? Tellen kan ook helpen.

Ben je gedissocieerd?

Ben je letterlijk uit je lijf? Ga heel bewust voelen hoe je zit, elke zenuw elke spier. Of neem een huisdier/hulphond. Huisdieren zijn in wisselende mate gevoelig voor paniek en dissociatie en kunnen enorm helpen doordat ze oordeelvrij aanwezig zijn. Hulphonden zijn speciaal getraind (op maat) om dissociatie te herkennen en leren om jou weer terug te brengen.

Andere oplossingen ipv automutilatie geven je rust en ruimte

Door te experimenteren met andere oplossingen voor hetzelfde probleem, kom je uiteindelijk bij een manier die werkt voor jou. Een manier die de cyclus van zelfbeschadiging doorbreekt en die je de rust en ruimte geeft. Dat geeft je de tijd om te gaan werken aan het echte probleem.

Het probleem achter de automutilatie aanpakken

De automutilatie deed je ergens voor. Dat is het stuk wat je op te lossen hebt. Als je dat oplost verdwijnt uiteindelijk de noodzaak om jezelf te beschadigen. Het aanpakken van je verleden van seksueel misbruik kan je helpen om de regie over je eigen leven weer in handen te krijgen.

Hulp nodig?

Hulp nodig bij het verwerken van je verleden van seksueel misbruik? Kijk hier voor een goede hulpverlener.

Meer weten over de langetermijneffecten van seksueel misbruik? Erover lezen in heldere taal die er niet omheen draait? Bestel het boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’

Bestel het boek hier

Related posts:

  1. Seksueel misbruik en angst voor de tandarts
  2. Onderzoek naar angsten bij seksueel misbruik
  3. Waarom zou je helen van seksueel misbruik?
  4. “Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!”