Hieronder volgt de speech die Mariëtte van Dorst, directeur van Moviera hield op de presentatie van het boek ‘Helen van seksueel misbruik’.
Ik ben zeer verguld met deze lovende woorden:
Goede avond allemaal.
Fijn om zoveel geïnteresseerden hier te zien voor de lancering van het Boek:
“HELEN VAN SEKSUEEL MISBRUIK, het trauma voorbij” van Ivonne Meeuwsen.
Laat ik mij even voorstellen:
Ik ben, Mariëtte van Dorst, bestuurder van Moviera. Wij zijn onlangs gefuseerd met een soortgelijke organisatie in Utrecht. Daarvoor heette we Hera, een naam die voor meer mensen beter bekend is. Hera is weer voortgekomen uit een fusie van Blijf van m’n Lijf huizen in Apeldoorn en Nijmegen met de Paulastichting. Dat over de geschiedenis van Moviera.
Ik voelde mij vereerd dat Ivonne mij hiervoor gevraagd heeft. Niet zozeer vanuit mijn persoontje maar vanuit de verbinding met Moviera.
Moviera werkt met mensen die met huiselijk en seksueel geweld te maken hebben, wij doen dat door hen op te vangen als de dreiging meestal van de partner te groot is of door de vrouw of het hele gezin in hun thuissituatie te begeleiden. Ook seksueel misbruik is een onderdeel van huiselijk geweld. Het is seksueel geweld dat juist meestal in huiselijke sfeer afspeelt en helaas in een nog groter taboesfeer blijft dan het fysieke en psychische geweld. Daarover praten we inmiddels gemakkelijker, maar het seksuele geweld blijft nog steeds meestal onder de oppervlakte. Ook seksueel geweld vraagt om meer aandacht en eist dat we gemakkelijker hierover leren praten.
Onze werkwijze gaat uit van de eigen kracht van onze vrouwen, hoe zij daar weer op leren te vertrouwen en wij ondersteunen hen weer bij het zelf de regie over hun leven terug te krijgen.
En hierin ligt de verbinding met het boek van Ivonne.
Het boek van Ivonne is autobiografisch en zij vertelt daarin over het seksueel misbruik dat haar is overkomen. Maar daar laat zij het niet bij. Ook zij doet in haar boek een appèl op haar eigen kracht en adviseert ook anderen om deze eigen kracht op te zoeken. Een kracht die iedereen heeft, ook al ligt deze na zulke nare gebeurtenissen vaak ver verstopt. Zij geeft adviezen over de stappen die daarvoor gezet kunnen worden. Daarmee maakt zij het boek tot een zelfhulpboek.
Het gaat in dit boek niet alleen om haar persoon maar zij wil ook anderen met dit boek handreikingen bieden om te helen van seksueel misbruik. Zij beperkt zich daarbij niet tot de persoon die met seksueel misbruik is geconfronteerd, maar tot het hele netwerk om deze persoon.
Hoe kun je als ouder, als partner, als broer of zus of als vriendin omgaan met degenen die getroffen is door seksueel misbruik. Ook zij hebben een rol bij het helen van seksueel misbruik, ook zij moeten het seksueel misbruik een plaats kunnen geven en dat vraagt van iedereen het lef en de moed om erover te praten.
Ivonne gaat verder, zij attendeert ons in het boek op welke wijze we aan signalen van kinderen of jeugdigen kunnen merken dat er iets mis is in een relatie met een van de familieleden.
Wat mij enorm geraakt heeft, is haar drive: Haar uitgangspunt is, dat jij jezelf niet als slachtoffer hoeft te blijven zien en ervaren. Ik deel die overtuiging met haar. Het is verschrikkelijk als seksueel misbruik je overkomen is, maar geef jezelf alle kansen om een leven te leiden dat niet continu bepaald wordt door dit misbruik. Dat vraagt veel van het slachtoffer, maar het resultaat is de moeite waard. Je hebt maar een leven en daarin mag je jezelf zoveel mogelijk kansen geven.
Ik bewonder ook de moed van Ivonne, die het lef heeft gehad om haar verleden met seksueel misbruik, om te buigen naar een boek waar veel slachtoffers van seksueel geweld steun in kunnen vinden.
Ik wil haar daarom nu het boek, vers van de pers, aan haarzelf overhandigen en haar feliciteren met dit prachtige resultaat, met de prachtige foto’s van Agnes van der Graaf, die zij samen uitgekozen hebben.
Ivonne je mag trots zijn op jezelf en op dit prachtige boek. Graag jullie applaus voor Ivonne.
Het moment dat ik mijn boek voor het eerst in handen krijg, na de toespraak van Mariëtte van Dorst van Moviera
‘Die gedanken sind frei, wer kann sie erraten’
