Speech over ‘Helen van seksueel misbruik’ van Mariëtte van Moviera

Hieronder volgt de speech die Mariëtte van Dorst, directeur van Moviera hield op de presentatie van het boek ‘Helen van seksueel misbruik’.

Ik ben zeer verguld met deze lovende woorden:

 

Goede avond allemaal.

Fijn om zoveel geïnteresseerden hier te zien voor de lancering van het Boek:

“HELEN VAN SEKSUEEL MISBRUIK, het trauma voorbij” van Ivonne Meeuwsen.

Laat ik mij even voorstellen:

Ik ben, Mariëtte van Dorst, bestuurder van Moviera. Wij zijn onlangs gefuseerd met een soortgelijke organisatie in Utrecht. Daarvoor heette we Hera, een naam die voor meer mensen beter bekend is. Hera is weer voortgekomen uit een fusie van Blijf van m’n Lijf huizen in Apeldoorn en Nijmegen met de Paulastichting. Dat over de geschiedenis van Moviera.

Ik voelde mij vereerd dat Ivonne mij hiervoor gevraagd heeft. Niet zozeer vanuit mijn persoontje maar vanuit de verbinding met Moviera.

Moviera werkt met mensen die met huiselijk en seksueel geweld te maken hebben, wij doen dat door hen op te vangen als de dreiging meestal van de partner te groot is of door de vrouw of het hele gezin in hun thuissituatie te begeleiden. Ook seksueel misbruik is een onderdeel van huiselijk geweld. Het is seksueel geweld dat juist meestal in huiselijke sfeer afspeelt en helaas in een nog groter taboesfeer blijft dan het fysieke en psychische geweld. Daarover praten we inmiddels gemakkelijker, maar het seksuele geweld blijft nog steeds meestal onder de oppervlakte. Ook seksueel geweld vraagt om meer aandacht en eist dat we gemakkelijker hierover leren praten.

Onze werkwijze gaat uit van de eigen kracht van onze vrouwen, hoe zij daar weer op leren te vertrouwen en wij ondersteunen hen weer bij het zelf de regie over hun leven terug te krijgen.

En hierin ligt de verbinding met het boek van Ivonne.

Het boek van Ivonne is autobiografisch en zij vertelt daarin over het seksueel misbruik dat haar is overkomen. Maar daar laat zij het niet bij. Ook zij doet in haar boek een appèl op haar eigen kracht en adviseert ook anderen om deze eigen kracht op te zoeken. Een kracht die iedereen heeft, ook al ligt deze na zulke nare gebeurtenissen vaak ver verstopt. Zij geeft adviezen over de stappen die daarvoor gezet kunnen worden. Daarmee maakt zij het boek tot een zelfhulpboek.

Het gaat in dit boek niet alleen om haar persoon maar zij wil ook anderen met dit boek handreikingen bieden om te helen van seksueel misbruik. Zij beperkt zich daarbij niet tot de persoon die met seksueel misbruik is geconfronteerd, maar tot het hele netwerk om deze persoon.

Hoe kun je als ouder, als partner, als broer of zus of als vriendin omgaan met degenen die getroffen is door seksueel misbruik. Ook zij hebben een rol bij het helen van seksueel misbruik, ook zij moeten het seksueel misbruik een plaats kunnen geven en dat vraagt van iedereen het lef en de moed om erover te praten.

Ivonne gaat verder, zij attendeert ons in het boek op welke wijze we aan signalen van kinderen of jeugdigen kunnen merken dat er iets mis is in een relatie met een van de familieleden.

Wat mij enorm geraakt heeft, is haar drive: Haar uitgangspunt is, dat jij jezelf niet als slachtoffer hoeft te blijven zien en ervaren. Ik deel die overtuiging met haar. Het is verschrikkelijk als seksueel misbruik je overkomen is, maar geef jezelf alle kansen om een leven te leiden dat niet continu bepaald wordt door dit misbruik. Dat vraagt veel van het slachtoffer, maar het resultaat is de moeite waard. Je hebt maar een leven en daarin mag je jezelf zoveel mogelijk kansen geven.

Ik bewonder ook de moed van Ivonne, die het lef heeft gehad om haar verleden met seksueel misbruik, om te buigen naar een boek waar veel slachtoffers van seksueel geweld steun in kunnen vinden.

Ik wil haar daarom nu het boek, vers van de pers, aan haarzelf overhandigen en haar feliciteren met dit prachtige resultaat, met de prachtige foto’s van Agnes van der Graaf, die zij samen uitgekozen hebben.

Ivonne je mag trots zijn op jezelf en op dit prachtige boek. Graag jullie applaus voor Ivonne.

 

Het moment supreme

Het moment dat ik mijn boek voor het eerst in handen krijg, na de toespraak van Mariëtte van Dorst van Moviera

Artikel in de Gelderlander over Helen van seksueel misbruik

Artikel in de Gelderlander over 'Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij.'

Een eerste artikel over mijn boek: Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij.

Supertrots ben ik op dit artikel met foto in de Gelderlander.

Moet je seksueel misbruik vergeven?

Vergeven is een heikel onderwerp bij seksueel misbruik

Veel mensen vragen zich af of je zoiets wel kunt vergeven. Het misdrijf heeft zulke verstrekkende en vernietigende gevolgen in het leven van de misbruikte. Wanneer het besef daarvan begint door te dringen komt er eerst en vooral woede boven. Neutrale omstanders, die zich geen voorstelling kunnen maken van hoe seksueel misbruik in zijn werk gaat, roepen eerder om wraak en genoegdoening dan vergeving.

Bitterheid en boosheid

Je ziet het in de media: mensen zijn bitter en boos, ook de mensen die het niet zelf overkomen is. Of je de dader ooit kunt vergeven is denk ik voor ieder voor zich om te ontdekken, niet iets wat afgedwongen kan worden, misschien niet eens iets om naar te streven.

Helen kan ook zonder vergeving

Vergeving is in elk geval geen voorwaarde om te kunnen helen. Je kunt het misbruik ook prima achter je laten zonder de dader ooit te vergeven. Maar volgens mij kun je niet helen zonder jezelf te vergeven.

Vergeef het kind dat je ooit was

Het is voor iemand die het niet zelf heeft ondervonden vaak moeilijk in te voelen, maar de meeste overlevers van seksueel misbruik zitten vol zelfverwijt, schaamte en schuldgevoelens. Ze schamen zich voor een misdaad niet hen niet aan te rekenen is.

Ingepalmd en medeplichtig gemaakt

Vaak wordt hen door de misbruiker wijsgemaakt dat ze het zelf hebben gewild, dat is onderdeel van wat ze ‘grooming’ of ‘inpalmen’ noemen. Ze krijgen aandacht of cadeautjes en doordat ze die aannemen hebben ze het idee dat ze medeplichtig zijn aan wat er gebeurt.

Jezelf vergeven is je eigen schuld en schaamte loslaten

Vergeving van jezelf betekent dat je alle schuldgevoelens, alle schaamte, alle verwijten en soms zelfs haatgevoelens die je naar jezelf toe hebt mag loslaten. ‘Het kind dat je ooit was’ heeft zijn of haar best gedaan. Terugkijkend vanuit jou als volwassene was het misschien allemaal niet zo handig.

Vergeet niet dat je een kind was

Ik kon als volwassene wel honderd manieren bedenken waarop ik aan zijn macht had kunnen ontsnappen. Maar het feit is, ik was op het moment van het misbruik geen volwassene, ik was een meisje van twaalf. Ik werd misleid, was jong en onervaren. Dat hoort bij de leeftijd en dat is waarom misbruikers jonge kinderen uitkiezen: die zijn gemakkelijk beïnvloedbaar, naïef, eenvoudig te onderdrukken en te manipuleren.

Erken jezelf

Erken dat je je best hebt gedaan, dat je geen ontsnapping zag, dat je toen niet beter wist… Het kind dat je ooit was, had er geen schuld aan. Erken die onschuld en vergeef jezelf ook, dat je jezelf ooit de schuld gaf.

Lees meer over seksueel misbruik en vergeving in mijn boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’

Seksueel misbruik gebeurt gewoon thuis

Seksueel misbruik thuis

De laatste tijd hoor je veel over seksueel misbruik op radio en televisie. Over politici, priesters, jeugdzorg en mensen in de media. Met al die aandacht zou je bijna gaan vergeten dat veel misbruik gewoon thuis gebeurt. Dat het meestal niet een vreemde is, niet de enge man op straat waar we al onze kinderen voor waarschuwen: “Nooit met vreemde mensen meegaan!!”

Statistieken over seksueel misbruik van minderjarigen

Uit de statistieken blijkt dat slechts rond de 3 % van het seksueel misbruik gepleegd wordt door de befaamde ‘enge man’. De rest van de plegers zijn vaders, moeders, broers en zussen, ooms en tantes en vaak ook opa’s en oma’s, neven en nichten. Zo’n 30% zijn de mensen die het kind goed kent. De pastoor of de zwemleraar, een buurman, de coach van turnen of een leraar op school.

Veel kinderen zijn thuis niet veilig

Meer dan 50% van de daders van seksueel misbruik is directe familie van het slachtoffer. Het kind is thuis niet veilig en de dader heeft veel macht over het kind. Dat maakt het moeilijk om over wat er gebeurt te praten. Je ziet dan ook dat mensen soms pas na 10, 20 of zelfs langer pas gaan praten over wat hen is aangedaan. Al die tijd zijn ze alleen met een groot geheim.

Collectieve oogkleppen over seksueel misbruik

Het lijkt erop dat we bij seksueel misbruik niet echt durven kijken naar wat er aan de hand is en er al helemaal niet open over durven te spreken. Vooral als het dicht bij huis gebeurt. Toch is dat wat er zo nodig is om te helen.

Afleiding van de werkelijkheid

Zodra het erover gaat, zoals bij #metoo zie je dat de discussie niet meer over de inhoud en de omvang van het probleem gaat. Men zoekt afleiding door zich te richten op de geloofwaardigheid van dat éne beroemde slachtoffer. Of probeert zich tegen de ongemakkelijke waarheid van zoveel slachtoffers te beschermen door ‘#metoo loopt uit de hand’ te roepen.

Collectieve verdringing: de maatschappij geeft niet thuis

Doordat seksueel misbruik niet bespreekbaar is, laten we als maatschappij de slachtoffers in de steek. De uitdaging voor onze maatschappij is om de collectieve verdringing te boven te komen. Om het valse gevoel van veiligheid los te laten en de werkelijkheid onder ogen te zien: Het gebeurt. Ook bij jou in de straat. Bij jou in het flat. Misschien zelfs bij jou in huis.

Het begint met herkennen en erkennen

Om te kunnen omgaan met seksueel misbruik, moet je weten hoe het beestje eruit ziet. Je moet weten wat kenmerken zijn van misbruikers, hoe kinderen kunnen reageren als ze misbruikt worden en wát je dan kunt doen.

Informeer jezelf

In onze boekenwinkel vindt je diverse boeken over seksueel misbruik en incest. Informeer jezelf en begin met helen. Je bent het waard!